به بهانه چاپ کتاب «تنبور» استاد بهزاد مرادی

موسیقی پدیده ای فطری در آدمی و زبان مشترک تمامی اقوام و ملل است و می تواند بهترین و گویاترین وسیله برای گفتگوی تمدن ها و صلح و تفاهم باشد.

✍️ مهندس سید ایرج پناهی
موسیقی پدیده ای فطری در آدمی و زبان مشترک تمامی اقوام و ملل است و می تواند بهترین و گویاترین وسیله برای گفتگوی تمدن ها و صلح و تفاهم باشد.
موسیقی در هر جامعه‌ای نشان دهنده ژرف‌ترین ارزش های فرهنگی و اندیشه های آن جامعه است.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی رهاوردآنلاین، موسیقی ایرانی هم به لحاظ محتوای موسیقیایی و هم از نظر اشعار عارفانه که قرین آن بوده یکی از کامل ترین موسیقی های دنیاست.
اگرچه در موسیقی سازهای بسیاری دیده می شود اما در ایران تعداد کمی از سازها را می توان نام برد که جنبه های اساطیری داشته و مقدس باشند و تنبور از جمله این سازهاست.
تنبور از قدیمی ترین سازهای ایران است و نقش آن را بر سنگ های سه تا پنج هزار ساله پیدا کرده اند و بدون شک ساز و تنبور را می توان بخشی از تاریخ و فرهنگ ایران زمین دانست.

نام ساز تنبور در اشعار اکثر شاعران بزرگ ایران آمده است:

🌿فردوسی

« همانگاه تنبور را در بر گرفت
سراییدن از کام دل در گرفت »

🌿مولانا

بانگ گردش های چرخ است این که خلق
می سرایندش به تنبور و به حلق
ناله تنبور و بعضی سازها
اندکی ماند بدان آوازها……

همچنانکه مستحضرید تنبور همدم همیشگی پیروان آئین یارستان (اهل حق) بوده و اساتید بسیاری از گذشته تاکنون در زمینه معرفی و آموزش این ساز باستانی و ایرانی کوشیده اند.
هدف از این نوشتار معرفی کتابی است که به تازگی توسط استاد ارجمند بهزاد مرادی به چاپ رسیده است.
استاد بهزاد مرادی در اسفند ۱۳۵۱ خورشیدی، در یکی از محله‌های قدیمی شهر کرمانشاه به دنیا آمد.
وی کودکی‌اش را در خانواده‌ای اهل هنر، موسیقدان و عارف گذرانده است.
پدرش عزیز مرادی معروف به کاکه عزیز یکی از مقام خوانانِ صاحب احترام  زمان خود در گوران بوده است.
وی از سال ۱۳۶۴ تاکنون تدریس می کند و در سال ۱۳۷۰  گروه تنبور نوازان بیستون را پایه گذاری کرد و در سال ۱۳۹۱ بعنوان نفر برتر و برگزیده آموزش موسیقی تنبور در ایران معرفی شد.
از جمله افتخارات مهم ایشان، اجرای مقامات باستانی تنبور به صورت گروه نوازی بوده که بسیار مورد توجه قرار گرفته و در همین راستا نشست تخصصی با پروفسور ژان دورینگ موسیقی دان، خاور شناس و مدیر تحقیقات دانشگاه سوربن فرانسه داشته است.
استاد مرادی طی سالهای فعالیت خود، اجراهای متعدّدی به صورت گروهی و انفرادی در داخل و خارج از کشور داشته و عناوین زیادی کسب کرده اند که از آن جمله می توان به شرکت در ۱۷ دوره فستیوال بین المللی موسیقی فجر _ شرکت در ۷ دوره فستیوال  بین المللی ذکر و ذاکرین _ شرکت در ۳ دوره جشنواره موسیقی مقاومت _ شرکت در ۷ دوره برنامه های جرگه ی عشاق در زمینه ی سیری در موسیقی عرفانی، محلی و مقامی ایران، همچنین  همکاری با شبکه های تلویزیونی کشور از جمله شبکه های جام جم، سحر و شبکه های یک، دو، سه، چهار و صدا و سیمای مراکز مهاباد، کردستان و کرمانشاه اشاره کرد.
استاد بهزاد مرادی در طول فعالیت هنری اش عناوین زیادی کسب کرده که از آن جمله می توان به کسب مقام اول در جشنواره ی موسیقی کردی _ کسب مقام برتر جشنواره ی دفاع مقدس لرستان _ کسب مقام برتر جشنواره بین المللی ذکر و ذاکرین _ کسب مقام برتر بیست و سومین جشنواره موسیقی فجر _ گروه برگزیده جشنواره ی بین المللی موسیقی فجر در سال ۱۳۸۸ و ده ها مقام برتر تکنوازی و گروه برتر اشاره کرد.
وی تاکنون ساخت و ضبط بیش از ۲۵۰ قطعه موسیقی در رادیو و تلویزیون را انجام داده و پایه گذار تشکیل اوّلین گروه بانوان تنبورنواز در سال ۱۳۷۱  و تشکیل اوّلین گروه تنبور نونهالان در سال ۱۳۹۰ با همکاری همسرش بوده است.
وی در بیش از ۳۰ فستیوال موسیقی، همچنین ۷ دوره جشنواره کهن آواهای تنبور که یکی از مهم ترین، باشکوه ترین و تأثیرگذار ترین فستیوال های تخصّصی تنبور می باشد در خدمت  استاد علی اکبر مرادی به عنوان داور حضور داشته است.
وی در عرصه ی بین المللی هم از هنرمندان فعال بوده و در اکثر کشورها اجرا داشته بعنوان مثال در آخرین اجرا، به مناسبت بزرگداشت آیین کهن و باستانی یلدا در شب چله ۱۴۰۲ کنسرت هایی در تاشکند پایتخت کشور ازبکستان در دانشکده ملی موسیقی مقامی این کشور، دانشگاه بزرگ زبان شناسی امیر علی شیر نوایی و دانشگاه بین المللی شرق شناسی ازبکستان برگزار کرده و در همین راستا و به پاس اجرا و همکاری با دانشکده ملی موسیقی مقامی،  توسط وزیر فرهنگ و هنر کشور ازبکستان، نشان افتخار هنری این کشور به ایشان اعطا شده که برگ زرین دیگری بر تاریخ هنر شهر و کشور عزیزمان می باشد.

🌿 کلام آخر اینکه اساتیدی همچون بهزاد مرادی میراث داران هنرهای ارزشمند و ماندگار ایران زمین هستند و وظیفه ماست که حامی این عزیزان باشیم تا چراغ این راه  روشن بماند.